Çizgide Yakaladım!

Merhabalar diyerek, çok sevgili iki arkadaşımın izniyle yer almaktan mutluluk duyduğum bu blogda ilk yazıma başlıyorum. Bundan sonra ben de onlar gibi topu oyunda tutmaya çalışacak ve elimden geldiğince, yaşadığımız şu günlerde akseden futbol olaylarını kendi bilgim dahilinde yorumlayacağım.



Bu yazının genelini kapsayacak futbol hadisesi ise tabii ki dün geceki (28 Nisan 2010), Barcelona - İnter yarı final rövanş maçı. Açıkçası dün İnter'in turu geçeceğini düşünenlerdendim, çünkü bu sezon İnter'in izlemeye fırsat bulduğum tüm maçlarında avantajı elde ettikten sonra kalesine kilit vurduğuna şahit olmuştum.

Dün Jose Mourinho beni hiç şaşırtmayarak (Aslında 4-4-2 gibi bir düzenle çıkmasını dahi beklemiyordum), Barcelona'nın ve özellikle bu sezon istatistik biliminin sınırlarını zorlayan Lionel Messi'nin gücünü son raddede kullanacağı bir mekan olan Camp Nou'da başına pek de bela almak istemez bir havada takımını saha sürmüştü.

Barcelona ise alışık olduğumuz düzeni değiştirmemiş, Ibrahimovic'ten eski takımına karşı 'gerekeni yapması' beklenmişti, fakat ne Messi ne de o İnter'in 'bodyguard' dediğim savunmacılarını aşmakta yeterli olabildi. Samuel, Lucio, Maicon, J. Zanetti ve Cambiasso gibi üst düzey maçları hem kendi milli takımlarında hem de üst düzey kulüplerde, pek çok yıldıza karşı yaşamış oyuncu profili Barcelona'nın 'gençlik ateşi'ni söndüremese de yangına set çeken etmendi bence.

Motta atılana kadar, İnter'i ara sıra gardından ileri seri yumruklar çıkarmak isteyen bir boksör gibi gördük; ama ne zaman ki hakem Bleeckere, Motta'ya soyunma odasına erkenden gitmesini buyurdu, o zaman Barcelona defansı Diego Milito ve Samuel Eto'o için 'Sen gelmez oldun' türküsünü söylemeye başladı.

Oyun Winzip'ten geçmiş bir dosya gibi, İnter ceza alanının 25 metrelik komşuluğunda oynanmaya başladığında bile İnter'in gardı düşecek gibi değildi, ta ki 5. stoper olarak Ivan Cordoba oyuna girdiğinde savunma bir afalladı ve ileri çıkan Pique son derece zekice bir hamle ile Camp Nou'yu ayağa dikti.

Gelen golün geç oluşu, İnter'in yaptığı işe devam etmesini sağlarken Barcelona takımı çemberi daraltmaya güdümlendi. Ancak Jose Mourinho'nun takımlarına yaptırdığı belki de en iyi iş olan o savunma cephesinin düşmesi mümkün olmadı. Sonuçta seri ve atak takım oyunu oynamak isteyen bir takım; futbol oynamak değil, oynayanın tekerine çomak sokmak isteyen bir başka takım tarafından kupa dışına itilmiş oldu.

Maçtan sonra Jose Mourinho'nun "Futbolcularım sahada kanlarını bıraktılar, bugün sahada olamamak benim için en büyük kayıp; belki berbat oynayacaktım, ama futbolcularım gibi kan dökerdim." açıklamaları ve yaptığı şovun özeti aslında yine kendi kelimeleriyle yapılabilir: "Daha önce de şampiyonlar ligini kazandım, ama bu bambaşka bir durum; çünkü buraya gelebilmek için Barcelona ile 4, Chelsea ile 2 kez mücadele etmemiz gerekti."

Dün gece alınan zaferin 'total futbol'a büyük bir zarar getireceğini zannetmiyorum, Barcelona Daniel Alves'in söylediği gibi davranıp 'yas tutmakla zaman kaybetmeyecek' ve izleyenlere keyif veren bir futbol oynamaya devam edecektir. Barcelona son zamanlarda en fazla şaşkınlık ve hayranlık uyandıran takımlardan biri oldu, bu mağlubiyet tahtını sallasa da henüz kaybetmesi pek mümkün gözükmüyor.

Final konusunda daha detaylı bir yazı hazırlamayı düşünsem de şunu söyleyeyim, bence müthiş bir bilek güreşi bizi bekliyor olacak. Louis van Gaal ve Jose Mourinho, usta ile çırağın kapışmasını seyrettirecekler. İnter galibiyete yakın gözükse de Bayern'in Schweinsteiger, Hamit Altıntop, Van Bommel ile başlayan ve Van Buyten - Demichelis ikilisiyle süpüren savunma hattını aşmak çok da kolay olmayacak.

Yazımı burada sonlandırıyorum ve hepinize sağlıcakla kalın diyorum.

Hortlayan Catenaccio ve Total Futbol'un Ateşle İmtihanı

Bir seferinde "Jose ile Matilda (çocukları) artık bana "Sen sinemaya gelmesen olmaz mı?" diye soruyorlar" demişti. Sanki bir popstarmış gibi, medya ikonuymuş gibi davrananlar çoğunlukta Mou'ya.

Zaman zaman özel hayatında zorlandığı doğrudur. Çok ünlü ve başarılı olan insanlar, rahat bir hayat yaşamazlar, malum. Her gittiğiniz yerde fotoğraf çektirmek isteyenlerle, imza isteyenlerle baş etmek zorunda kalırsınız. Başıma geldiğinden değil tabii ki, bu insanları az çok takip ettiğimden biliyorum bunları. Başarıyla ilgi doğru orantıda artıyor tabii. Aynı zamanda sabrın da o şekilde doğru orantıda gitmesi gerek. Sabır? Evet, dünkü Barça-İnter maçının anateması.

28 Nisan 2010, 21:30 suları. Herkes gibi ben de cipsimi biramı aldım, hazırlıkları tamamladım, televizyonun karşısına, "futbol" seyretmek için geçtim. Tabii ki ortada Barça olduğu için güzel futbol olacaktı. Lakin öyle olmadı.

İlk maçta 3-1'lik skoru alan İnter, çok uzun süredir, hatta yalan söylemeyeyim, yaşım tutmuyor, hiç görmediğim bir savunma anlayışıyla oynadı maç boyunca. Hele takım 28. dakikada ilginç bir kırmızı kart sonrası 10 kişi kalınca, alan savunması oldu size hentboldaki adam adama.

Maçı mahveden olay biraz da bu arkadaştan kaynaklanıyor aslında. Daha ben ilk sarı kartın niye olduğunu hatırlayamadan de Bleeckere Motta'ya ikinci sarıyı çıkardı. Motta'nın ne kadar sinirlendiğini, Busquets'i öldürme çabalarının sonuçsuz kalmasını falan geçtim de, böyle bir emek hırsızı yüzünden adam Şampiyonlar Ligi finalinde oynayamayacak, o asıl beni üzen.

Neyse, maça dönecek olursak, bu kırmızı kartla birlikte, zaten kabuğuna çekilmiş olan İnter, böylece iyice kaleye yapışmış oldu.

Messi'nin 1-2 denemesi (ki Messi İlker Yasin'e göre durdurulması kolay bir adammış, bunu öğrendik!???), Krkic'in hala nasıl becerdiğini anlayamadığım çok yakın mesafeden kaçırdığı kafa vuruşu falan dışında çok pozisyonu olmadı Barça'nın.

Pep golü bulmak için önce Samuel ve Lucio dolayısıyla hiçbir kafa topunu alamayan İbra'yı çıkardı, oyunu kanatlara yaydı Jeffren ve Pedro gibi iki hızlı adamı sağa ve sola atarak. Sonra yetmedi Pique çıktı ileriye... Ve gol geldi.

Gol çok geç geldi tabii. Ama ne goldü be! İvan Cordoba, Julio Cesar, kameraman, ben, babam ve yanımızdaki seyirciler komple bakkala gittik. Pique'ye saygılarımla...

Tabii İnter'in savunmasının güzel yanları da var. Örneğin ben Samuel Eto'o'nun bu kadar iyi bir takım oyuncusu, savunmayı bu kadar iyi becerebilecek bir oyuncu olduğunu bilmezdim.

Yüzyılın en acaip savunma anlayışını uygulatan Mou'ya laf edenler, Nou Camp'a 3-1'lik avantajla giden ve orda çok iyi savunma yaparak turu geçenin tuttuğu takım olduğunu, ya da maçı Milano'da heyecanla izleyen bir İnter taraftarı olduklarını düşünsünler. Tamam belki Catenaccio dünyanın en sinir bozucu taktiği, izlemesi en kötü şey futbolla ilgili belki ama, sonuç, Total Futbol'un error vermesi oldu.

Bu arkadaşların yanı sıra, Bernabeu'nun gerçek sahipleri de en az İnter'liler kadar sevindi. Barça eline geçebilecek en büyük "Madridista'ları küçük düşürme fırsatı"nı kaçırmış oldu.

Mourinho'nun maç sonrası yaptığı maymunluklar saymazsak, İnter için sevindim ben. Ama ona da hak vermek lazım, yazının başında söylediğim üne, ilgiye ulaşmak için bu tip şeyler yapmalı Mou...

Yılmaz Özdil yazısı gibi oldu, ufak ufak paragraflar şeyettim kusuruma bakmayın.

Mourinho: Uyuz ama gerçek!